Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
(…)
Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Ps. 23

Dlaczego czasem jest tak, że Pan, który jest Dobrym Pasterzem prowadzi nas przez ciemną dolinę? Czy nie powinien raczej prowadzić nas po jasnych szczytach?  Dlaczego Pan prowadzi nas czasem drogą, w której nic nie widzimy i tracimy nadzieję, jesteśmy na granicy rozpaczy? Zapraszamy do posłuchania kazania, w którym na te pytania odpowiada Ojciec Augustyn Pelanowski.